Μήπως μπορώ να μιλήσω κι εγώ;

Ξέρετε πόσο συχνά μου λένε ότι έχουν #Lower και #Proficiency αλλά δεν ξέρουν να μιλάνε Αγγλικά; Κάθε μέρα.. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Σίγουρα ο καθένας που διαβάζει την ερώτηση μπορεί να δώσει τη δική του απάντηση. Θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις για το πώς λύνεται τόσο το πρόβλημα, όσο και η γλώσσα..

Ίσως ακουστεί ασυνήθιστο αλλά αυτό που χρειάζεται να δημιουργήσουμε για κάθε μαθητή ξεχωριστά είναι ένα συναισθηματικά #ασφαλές περιβάλλον για να μπορέσει να πάρει το ρίσκο να μιλήσει χωρίς να φοβάται το “θηρίο”, δηλαδή το λάθος.. Ο άνθρωπος είναι ον συναισθηματικό, τόσο συναισθηματικό όσο και η προσπάθειά του να το κρύψει και διστάζει να κάνει λάθος για να μη γελάσουν μαζί του..

Η μαγική στιγμή όμως είναι τότε που ακούει ότι οι ανασφάλειές του είναι απόλυτα φυσιολογικές και ότι ο καθηγητής είναι δίπλα του και όχι “απέναντί” του…

Η #εμπιστοσύνη του μαθητή από τη μία και η #τρυφερότητα του καθηγητή από την άλλη είναι το ζητούμενο και αυτό κάνει όλη τη διαφορά..

προσοχή! η τρυφερότητα του καθηγητή πρέπει να προηγηθεί γιατί η #εμπιστοσύνη κερδίζεται, δεν χαρίζεται